Het afgelopen Formule 1 seizoen stond ik heel dicht bij het ontstaan van de Formule 1 Vrouwen.
Ik was er bij toen Svenja spontaan het idee kreeg om een Formule 1 Vrouwendag te organiseren. Zij nam mij mee in haar enthousiasme en ik vond het erg fijn om haar te ondersteunen. We vormden een goed team waarin Svenja de leider was. Dit gaf mij de kans om de ontwikkelingen vanaf een afstand te volgen. En daar wil ik in dit verhaal iets over vertellen.
Als moeder zag ik de ups en downs van Svenja. Als zij bij mij was zag ik vaak direct hoe haar stemming was en hoe de dag ongeveer zou verlopen. Ik heb dan ook de verandering in haar gezien vanaf het moment dat het idee voor de Formule 1 Vrouwen ontstond. Ik zag kwaliteiten bij haar naar boven komen die ik nog niet eerder had gezien. Ik zag hoe zij met de dag zich prettiger ging voelen en hoe de energie bij haar bijna geen grenzen kende.
Alleen al daarom vond ik het zo fijn om haar te helpen.
In een korte tijd werd de 1e Formule 1 Vrouwendag opgezet. Er werden sponsoren gevonden en er kwam aandacht van de media. Dit alles zorgde ervoor dat de Formule 1 Vrouwendag een groot succes werd. Samen met 125 vrouwelijke fans werd na een high tea de race van Hongarije gekeken. Elke vrouw kreeg een speciaal Vrouwenshirt en goodybag. De reacties na deze dag lieten niets te wensen over. Twijfelde Svenja soms heel even of haar idee goed was, dan was deze twijfel nu volledig weg. Sterker nog, zij wist dat zij hier mee verder moest gaan.
Wat volgde was een Formule 1 Vrouwenweekend in november 2016. Deze organisatie vergde veel tijd, gaf vaak stress maar gaf ook opnieuw energie.
Oproep plaatsen op facebook, alles administratief ordenen, hotel in Valkenburg zoeken, diner verzorgen, Formule 1 spel bedenken, prijzen en kadootjes verzorgen en last but not least een goede locatie om de race van Brazilië te kunnen kijken. Dit werd bij Opa Frans Verstappen in Montfort. Het werd mede door hem een fantastisch weekend!
Op zaterdag met 40 vrouwen en op zondag met 55 werd het onvergetelijk. Voorafgaand aan het weekend heb ik soms eens een traan gezien bij Svenja. Een traan door de onzekerheid of alles wel goed zou gaan en of de vrouwen het allemaal wel naar hun zin zouden hebben.
Het ging immers om een grote groep vrouwen die elkaar niet of nauwelijks kenden en toch een weekend met elkaar moesten optrekken.
Nu achteraf en terugkijkend kan ik zeggen dat ik dat weekend iets heb zien ontstaan wat mij heel erg intrigeerde. Buiten het feit dat het super gezellig en 1 groot feest werd viel het mij op dat er zo’n enorme verscheidenheid was van vrouwen die zonder enige wanklank met elkaar plezier hadden. Er waren “type” vrouwen waarvan je op voorhand niet zou denken dat zij met elkaar zouden klikken die nu een heel weekend samen waren. Er ontstonden zelfs vriendschappen.
Natuurlijk hadden ze allemaal met elkaar gemeen dat ze fan zijn van de Formule 1 en Max. Maar dan toch.
De hechte contacten die na dit weekend overbleven en de ontzettend leuke en lieve reacties zorgde dat ik met 1 vraag bleef zitten. Waarom deelden zoveel vrouwen hun gevoel en toonden zij hun dankbaarheid voor het initiatief van Svenja? Velen gaven aan bij de Formule 1 Vrouwen hun plekje gevonden te hebben waar zij zich heel prettig voelen.
Hoe komt dat toch? Is het misschien dat mensen in het “gewone” leven vaak in hokjes geplaatst worden? Zeker als jij als persoon net iets afwijkt van wat de “maatschappij” van je verwacht. Moet je je soms te vaak verantwoorden voor een verleden of situatie waarin je zit? En als dat zo is, is het dan daarom bij de Formule 1 Vrouwen zo fijn omdat daar geen hokjes zijn.
Behalve misschien het hokje dat Formule 1 heet. En als dat zo is, dan zie je maar dat mogen zijn wie je bent met alles er op en er aan en het delen van een passie kan leiden tot heel veel plezier en gezelligheid en tot vriendschap en geluk.
Svenja, dank je wel voor jouw initiatief en dat ik daar een deel van mag zijn
Tot slot nog even als moeder, ik ben heel trots op je!
Loes.